خویشتن دارى جوان

ارزش هـر انـسـانـى قـبل از هر چیز به
میزان دلبستگى او به آرزوها و اهداف زندگى اش مربوط مى شود.مـقـیـاس تـعادل او
بستگى دارد به این که حقیقتا او تا چه اندازه بر اعصاب خود, مسلط بوده و از اعتماد
به نفس برخوردار است .هـنـگـامى جوان مى تواند خود را صاحب اراده اى قوى فرض کند
که بتواند در مقابل خواسته ها و امـیـال نفسانى اش بایستد و با صبر و بردبارى و به
کارگیرى عقل و اندیشه , مشکلات زندگى را یکى پس از دیگرى از سر راه خود بردارد و
بر هوا و هوس خود غلبه کند ((48)).

اوبـایـد بـدانـد که همواره در معرض
بزهکارى و لغزش به سوى شهوات , قرار دارد و تنها با تقویت ایـمان و رعایت تقوا مى
تواند بر اهریمن درون (تمایلات شهوانى و وسوسه هاى شیطانى ) و دشمن برون (عوامل
منحرف و دوستان ناباب ) پیروز شود.

اگر جوانى غفلتا مرتکب عمل انحراف و معصیت
گردید, باید بلافاصله در پیشگاه خدا توبه کند و تـصـمیم جدى بر ترک گناه بگیرد
تارفتار ناشایست به شکل یک خصلت زشت و ناروا در وجود او جایگزین نگردد و به صورت
عادت ثانوى در نفسش رسوخ نکند.

او بـایـد بـدانـد که تواناییهاى لازم را
براى اصلاح رفتار خویش دارد و در ضمن قدرت , پذیرش او بیشتر از افراد مسن بوده و
از تعصبات بیجا به دوراست .قرآن کریم پس از بیان خطاهایى که ممکن است انسان مرتکب
آنها بشود, توبه را به عنوان راه حل اصلى اصلاح رفتارش پیشنهاد مى کند ((49)).یامبر بزرگ اسلام مى فرماید: توبه از گناه و خطا به این
معناست که فرد, دیگر قصد نداشته باشد که به سوى آن گناه , باز گردد ((50)).وان نباید خطاى خودرا هرچند هم اندک باشد, کوچک شمرد, تا
این که در او ملکه ((51))گناه پیدا نشود.

از رسـول اکـرمـر نقل گردیده که فرمود:
محبوبتر از هر چیز نزد خداوند, توبه جوانى است که از گناه پشیمان شود و از پیشگاه
او آمرزش بخواهد ((52)).اگر جوان , مطیع خواسته ها و شهوات خود گردید, خود را به
هلاکت مى اندازد ((53)).اصـولا نـفس انسان میل به بدى دارد ((54))و جوان , تنها با ایمان و توجه به خدا مى تواند آن را به
طرف خوبیها بکشاند.حضرت على (ع ) مى فرماید: نفس خود را به خوبیها وادار کن , زیرا
نفس تو, به طرف بدیها متمایل است ((55)).

و آن گـاه مـى فـرماید: آن کس که جلو
خواسته هاى خود را گرفت , حتما به ارزش والاى انسانى دست یافت .جـوان بـا رعـایت
خویشتن دارى (تقوا) باید خود را براى زندگى آینده آماده سازد و بداند که این دوران
کوتاه به زودى سپرى خواهد شد و او نیز به گروه بزرگسالان خواهد پیوست و در آینده
اى نه چندان دور, عهده دار مسوولیت اجتماعى خواهد شد و تشکیل زندگى خانوادگى خواهد
داد.

بـایـد بـدانـد و هوشیار باشد, ((56))

کسانى در پذیرش و انجام مسوولیت اجتماعى و
خانوادگى موفق خواهند بود, که دوران بلوغ و جوانى را به پاکى وسلامتى گذرانیده واز
آلودگیهاى جنسى در امـان بـوده بـاشـنـدبـ کسانى که بتوانند در فرداى زندگى خود
حقوق متقابل فرد و اجتماع , خانواده و همسر رارعایت کرده و به سعادت و نیکبختى دست
یابند.

دخـتـران جـوان اگـر بـه
سعادت خویش علاقه مند باشند باید از خودآرایى و خودنمایى در برابر مردان نامحرم
خوددارى کنند.به تجربه , دیده شده که دختران ناآگاه و ضعیف النفس بیشتر به
خودآرایى و خودنمایى مى پردازند و سعى دارند که ظاهرى دلفریب از خود نشان دهند و
از توجه به شخصیت واقعى و باطنى خود و کمالات روحى غفلت ورزند.غفلت از یاد خدا و
ورود به گناه کم کم زمینه را براى انحطاط و ابتذال آنها فراهم مى سازد.

حـجـاب ارزشـى اسـت که رعایت
آن به دختر, پاکى و سلامتى مى بخشد, او را همچون گوهرى درون صدف از شر آفتها,
وسوسه ها و آلودگیهامصون نگاه مى دارد و به خدا نزدیک مى گرداند.

کسانى که به بى حجابى و
بدحجابى دست مى زنند, اکثرا نمى اندیشند و تعقل نمى کنند و تنها آلت دست وسوسه هاى
نفسانى خود قرارمى گیرند.خودنمایى و خودآرایى در صحنه اجتماع به شخصیت عفیف زن
لطمه وارد مى سازد.

بـا وقـار بـودن دخـتـر و
رعایت نمودن حریم بین محرم و نامحرم به او اصالت مى بخشد و او را در دیدگان همه
قابل تعظیم و احترام مى گرداند.حجاب در واقع , مصونیتى است براى دختر جوان که او
را از فروریختن شخصیت , نجات مى بخشد و از طرفى پسران جوان را از خطر انحراف باز
مى دارد.در جـوامـعـى کـه بـى حـجابى را ترویج مى کنند,

دختران بازیچه دست
قدرتهاىاستعمارگران مى شوند, بطورى که از استوارى شخصیت و تقدس وعفتى که شایسته یک
دختر پاکدامن و عفیف است تهى مى شوند.تـجربه نشان داده است که مراعات حجاب در میان
دختران موجب حراست و سلامت روحى و نیز موفقیت آنان در زندگى آینده است .عـفـت و
حیا در زندگى انسان به قدرى اهمیت دارد که پیامبررمى فرمایند: الحیا هو الدین کله
, حیا تمام دین است .