سلام، . مرسي از نظرتون... بله حرف شما كاملا متين، علم روانشناسي اينطور قضيه را توجيه مي كنه كه ماها وقتي در مورد قضيه اي دروغي هم ميگيم به آرامشي مي رسيم وصف ناپذير، اما بعد از يه مدتي روسياهي ميمونه به ما... و اوضاع شلم شوروايي ميشه ديدني... توجيه هم به همين گونه است، براي چند روز و حتي سالياني قبل از طوفان كارايي داره ولي مثل ليمو شيرين آخرش تلخه، چون با حقيقت سازگار نيست. و اول در اين دنيا از اين توجيهات ضربه اول را مي خوريم و بعد دومي در آن دنيا،‌وقت را نبايد تلف كرد، توجيه كار غلط مطمئنا از ناحيه شيطان القا ميشه( ر ج تحقيق). و همينطور كه گفتيد توجيه آدمي را به آدمي از نوع بدبخت سوق ميده. راستي علم روانشناسي عاليه اما علم روانشناسي كه مطابق قرآن باشه از نظر من رقيبي نداره، چون اعظم روانشناس هاست، اوست كه ما را آفريده.يعني علم هم خطاپذيره،‌به خصوص علمي كه پشت پرده اش در اين قرن هزار مطلبه ولي علم خداوند نامحدود و صادق و بدون تغييره. و اما در مورد دلسوزي صددر صد حق باشماست.. در قرآن پيامبر را كه با وصف از خود انسانها به اعمال آنها حريص تر است!!! "حريص به درستي اعمال بندگان حتي كافران" وصف شده است ، خداوند نهي كرده و مي فرمايد اينقدر خود را اذيت نكن. و اما ياد فيلم سربداران افتادم، كه يكي از علما به قاضي شارع فكر كنم گفت: من دو نكته را به تو پند مي دهم، اما اول اولي را مي گويم و بعد دومي... تا شروع كرد به صحبت من باب اولي.. پريد وسط حرفش و گوش نكرد... او گفت تو نه پند مي گيري و نه خواهي گرفت... يعني به قول شما برخي، از جمله بنده كروكوريم و توجهي به محيط و ثانيه هايي كه خداوند خلق مي كنه نداريم... ميگند مومن كسي است كه حتي اگر بند كفشش هم كه پاره شد،‏در آن حكمتي پيدا كنه..و ميگند با ال غفلت ننشينيد...به نفعمونه كه گوش كنيم و درس بگيريم و عمل كنيم. در كل خيلي فهميده و عالي و درست مطلب را گفتيد ...ممنون