|
کیمیا 
| ||
|
یادم باشد که زیبایی‌های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی‌های بزرگ باشند یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می‌خواهم باشند یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی‌تواند مرا با خود آشتی دهد یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم چرا که شخصی ...که با خود مهربان نیست نمی‌تواند با دیگران مهربان باشد
نوروز بر همه دوستان عزیز مبارک
[ یکشنبه 89/12/29 ] [ 11:53 عصر ] [ ]
خبر از حقیقت قرآن، از زبان مولا علی علیه السلام
ثُمَّ اءَنْزَلَ عَلَیْهِ الْکِتابَ نُورا لا تُطْفاءُ مَصابِیحُهُ، وَ سِراجا لا یَخْبُو تَوَقُّدُهُ، وَ بَحْرا لا یُدْرَکُ قَعْرُهُ، وَ مِنْهاجا لا یُضِلُّ نَهْجُهُ، وَ شُعاعا لا یُظْلِمُ ضَوْؤُهُ، وَ فُرْقانا لا یُخْمَدُ بُرْهانُهُ وَ بُنْیانا لا تُهْدَمُ اءَرْکانُهُ وَ شِفاءً لا تُخْشَى اءَسْقامُهُ، وَ عِزّا لا تُهْزَمُ اءَنْصارُهُ وَ حَقّا لا تُخْذَلُ اءَعْوانُهُ، فَهُوَ مَعْدِنُ الْإِیمانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ، وَ یَنابِیعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُهُ، وَ رِیاضُ الْعَدْلِ وَ غُدْرانُهُ، وَ اءَثا فِیُّ الْإِسْلامِ وَ بُنْیانُهُ، وَ اءَوْدِیَةُ الْحَقِّ وَ غِیطانُهُ، وَ بَحْرٌ لا یَنْزِفُهُ الْمُسْتَنْزِفُونَ، وَ عُیُونٌ لا یُنْضِبُها الْماتِحُونَ، وَ مَناهِلُ لا یُغِیضُها الْوارِدُونَ، وَ مَنازِلُ لا یَضِلُّ نَهْجَها الْمُسافِرُونَ، وَ اءَعْلامٌ لا یَعْمَى عَنْهَا السَّائِرُونَ، وَ آکامٌ لا یَجُوزُ عَنْها الْقاصِدُونَ. سپس کتاب را بر محمد صلی الله نازل فرمود، (کتاب)قرآن نوری است که خاموشی ندارد ، چراغی است که درخشندگی آن زوال نپذیرد ، دریایی است که عمق آن درک نشود ، راهی است که رونده ی آن گمراه نگردد ، شعله ای که نور آن تاریک نشود، جدا کننده ی حق و با طلی است که درخشش برهانش خاموش نگردد ، بنایی است که ستون های آن خراب نشود ، شفا دهندهای است که بیماریهای وحشت انگیز را بزداید ، قدرتی است که یاورانش شکست ندارند ، حقی است که یاری کنندگانش مغلوب نشوند ، قرآ ن معدن ایمان واصل آن است ، چشمه های دانش و دریا های علو م است، سر چشمه ی عدالت نهر جاری عدل است ، پایه های اسلام و ستون های محکم آن است ، نهر های جاری زلال حقیقت و سر زمین ها ی آن است ، دریا یی است که تشنگان آن آبش را تمام نتوانند کشید و چشمه ای است که آبش کمی ندارد ، محل برداشت آبی که هر چه از آن بر گیرند کاهش نمی یابد ، منزلی است که مسافران راه آن را فراموش نخواهند کرد و نشانه هایی است که روندگان از آن غفلت نمی کنند ، کوهسار زیبایی است که از آن نمی گذرند ، خدا قرآن را فرو نشاننده ی عطش علمی دانشمندان و باران بهار برای قلب فقیهان و راه گستر ده و وسیع برای صالحان قرار داده است ، قرآن دارویی است که با آن بیماری وجود ندارد ، نوری است که با آن تاریکی یافت نمی شود ، ریسمانی است که رشته های آن محکم ، پناهگاهی است که قله ی آن بلند ، و توان و قدرتی است برای آن که قرآن را بر گزیند ، محل امنی است برای هر کس وارد آن شود ، راهنمایی است که از او پیروی کند وسیله ی انجام وظیفه است برای آن که قرآن را راه و رسم خود قرار دهد ، بر هانی است برای آن کس که با آن استلال کند ، نجات دهنده ای است برای آن کس که حافظ آن باشد و به آن عمل کند ، و راهبرآنکه آن را به کار گیرد ، و نشانه ی هدایت است برای آن کس که در او بنگرد پس نگهدارنده است برای آن کس که با آن خود را بپوشاند ، و دانش کسی است که آن را به خاطر بسپارد و حدیث کسی که از آن روایت کند ، فرمان کسی است که با آن قضاوت کند . نهج البلاغه، خطبه 189: متن کامل http://www.aviny.com/Nahj/Chapters/kh000027.aspx#link556 [ شنبه 89/12/21 ] [ 2:26 صبح ] [ ]
در مورد نقد و خرده گیری و عیب جویی چند کلامی بد نیست بگیم. خداوند در اسلام برایمان روشن ساخته که :دنبال عیب گشتن (عیب اول ماست) بعد از آن اگر افشا کنیم هم (یک عیب دیگر ما)مثلا غیبت ، یا افشا سر که همگی گناه کبیره می شوند... کسانی که می گردند ببینند دیگران چه عیبی دارند حتی با توجیه های رنگارنگ، گناه می کنند. حدیث متواتری هست از ائمه و رسول الله صلی الله علیه و اجمعین: طوبی لمن شغل عیوبه عن عیوب الناس ..خوشا به حال آنانکه فکر و ذکر خود را می گذارند روی عیب های خود، نه دیگران.
برخی هستند می گردند عیب دیگرانو یادداشت می کنند، برای روز مبادا، به شدت نسبت به چنین آدم هایی در روایات،خدا غضب می کنه!!! می گذارند در بایگانی تا یه موقع تسویه حساب کنند!! برای چنین کسانی خداوند ارزش و احترامی قائل نیست. و در همین دنیا حتی عقوبت داره!! خداوند بنای دین داری را بر اساس پرده داری گذاشته ( اصلا گناه نکردن هم یعنی پرده عصمت را پاره نکردن) گناه هم پرده دری است.. آیه قرآن: اگر بنا بود و خدا می خواست همه گناهان یکدیگر را می فهمیدند!!!پس نکنیم این کار را.. عیب ها مختلفند: از نقص عضو بدن، پرچونگی، کج نشستن، عادت به فعل حرام،...............هر کمبود قابل سرزشنی را که بگوییم و باعث شرمندگی طرف شود..در خلق و خو و رفتار... یا کسی عرق بخورد...یا بد دهان باشد و شما بیایید به دیگران بگویید اینها حرام است!!! اگر جلوی کسی بگوییم عیبش را که دیگر بدتر قبح می شود، یعنی ایذا مومن. اماااااااااااااا نهی از منکر استثناست!! یعنی باید اهدا عیوب باشد،از سر دلسوزی، رافت، مهر، در خفا، حق گرفتن بلندگو نیست، اهدا به لطیف ترین و ظریف ترین و شیرین ترین وجه ممکن است... مثل کادو، کاغذ پیچی که در بسته می گذاریم یک گوشه اتاق..تا خود شخص بفهمه... اما بگم اگه کسی از این روش هم بدش امد، مثل متکبرین و مغرورها، دیگر اینجا بر شخص گوینده حرجی نیست و عذاب ندارد..چون او سعی خود کرده..ولی طرف نمی خواد نفسش را زیر پا بگذاره... خرده گیری به دو معنا در ایرانیان هست: نقد: که نقادی کاملا موجه هست و شعبه امر به معروف و نهی از منکره و باید خوبی و بدیها در محیط انصاف ومهر،بیان بشه، وبرای دلسوزی و پیشرفت و رستگاری طرف مقابل...اینکه نقد کنیم،تا او هم بغل ما در بهشت بنشیند... و دیگری عیب جوییه که حرام اندر حرامه!!! به برخی می گوییم اینو نگو، میگه جلو روشم می گم!!! بی خود کردی!!! چون علاوه بر افشا ،ایذا و اذیت مومن هم در پی داره. راستی ::::: در فقه حتی اگه طرف هم بگه پشت سرم غیبت کنید!!! جایز نیست.. ما ملکوتیم و غیبت حرامه..هرکس پرده را بالا زد ما باید ناراحت بشیم. نمیشه گفت بیا بیا پرده را بزن بالا!!. افشا عیوب نسبت به خود هم حرامه.. کسی که خدا واسش بارک الله گفته، بیایم ابروشو بریزیم؟؟؟!!! قدر خود بیشتر بدانیم. فی المجموع با همه بالا پایینها انسان ارزشمنده. یعنی چی حواسم نبود و ناخودآگاه ابروشو بردم!!! امام خمینی رحمه الله علیه، همین را هم بعید نمی دانند حرام باشه!!! راستی خداوند به غیر از ستار بودن،غیور هم هست،یقه کسی که پرده دری دیگرانو می کنه،می گیره.. سطر میکنه تا وقتی که از حد نگذرد. حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه : قبل از هر واجبی آمده ام حفظ ابرو کنم از مسلمین. یا به مالک می گویند: بیش از هرکسی از کسانی دوری کن که مدام از دیگران گزارش می دهند پیش تو!!! کسی که عیب جویی می کنه:: یا دشمنی میکنه یا حسودی..... که این افراد خبیث ترین و بدبخت ترین افرادند.. هرکسی روایاتو آیات رابخونه یقین پیدا می کنه،که اگه از این دو حال خارج بود میشه نقد..میشه امر به معروف. چون دوسته، تازه ثواب هم داره...پس اگه کسی از سر دلسوزی سراغتان امد،جز این دسته نیاریدش.. چه مامان چه بابا، چه دوست که بهترینش همین افرادند که تذکر می دهند به ما برای رستگاری بیشتر... ازدواجو،استخدامو، گناه علنی،فتنه گری،بمب گذاران، توطئه گران،دشمنان اسلام و انسانیت، تبصره هایی البته دارند... که غیبت و افشا و گزارش دادن در مورد این چیزها واجب هم هست... هرکس خودش می دونه داره چه می کنه با نفسش.... در مقام مفعول هم باید اعتماد کنیم به خیرخواهی دیگران، مامان بابا خیر ما را می خواند، استاد خیر ما را می خواد،میگه درس بخون..پس اینها نقد و امر به معروفند. حتی در مقابل دشمنان و حسودان هم سعه صدر داشته باشیم برایمان بهتره....همش 100 سال اینجاییم. برای دوری از عیب جویی،علمای اخلاق می گویند: تو اول اول اول،عیب خودت را اصلاح کن،بعد برو سراغ عیب مردم..چون دیگر نمی رسی به عیب مردم!!! رسالت ما اول خودمونه!!! طرف پرحرفه، من کم حرف بشم،خودش میفهمه. من آدم بشم. تو همه قضایا تعاملات،فقط اول خود را ببینیم. شیوه اسلامی: اول خودتون،بعد دیگران با دیدن تو متنبه می شوند و درسها یاد می گیرند. و به اخلاق خداوند خود را شبیه کنیم: ستاری،رحمانی، غفاری. آدم با سلیقه تو هرکارش خدا را در نظر میگیره،خیلی بی سلیقست هرکی غیر خدا را انتخاب کنه. یا صاحب عزت و بزرگی [ جمعه 89/12/6 ] [ 3:50 عصر ] [ ]
|
||
| [ طراحی : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin ] | ||
