حدود هفت ماهی گذشته از وقتی تو بغلم گرفتمت و انگار راستی راستی باورم شد مادرم. با گریه هات انگاری بهم تلنگر می زدی که بیدار شو ، تو وارد دنیای جدیدی شدی. از اون دنیای تئوزی که توی نه ماه برای خودت ساخته بودی، بیا بیرون. .........

و من همچنان در حال دویدن در این دنیای جدیدم برای رسیدن به یک پناهگاهی که خیالم از بابت تو راحت باشه.اما هر چه جلوتر میرم به پیچ های جدید بر میخورم که در پس آن کوچه های متعددی است.

و باز با اطمینان از اینکه تو در نیمه ی شعبان به دنیا اومدی پس یه حامی قوی داری و با وجود سایه ی خداوند جلو می روم و هر روز با یک پیچ جدید روبرو می شوم.

امیدوارم با شکر روزانه ی خدا و توکل بر او ،بتوانیم بنده ی خوبی برای خدا و سرباز قابلی برای امام زمان تربیت کنیم.