شمع صفت باشیم!

 

شمع را ببین،هر چه به آن نزدیک تر می شوی روشنایی و گرمای بیشتری را دریافت می کنی. قرآن می خواهد ما شمع صفت باشیم ، یعنی هر کس به ما نزدیک تر است بهره و سود بیشتری دریافت کند،به همین خاطر سفارش می کند که نخست پدر و مادر خود را مورد نوازش و احسان و لطف قرار دهید و سپس نزدیکان خود از قبیل همسر، فرزندان و بستگان و آشنایان و ...

 و بالوالدین احسانا و بذی القربی و ...(نساء 36)

سوزن برای همه لباس می دوزد جز برای خود،یعنی همه را می پوشاند جز خودش که برهنه است.مثل سوزن نباشیم، یعنی فقط برای دیگران جامه تقوا و فضیلت نسازیم.بلکه برای خود بخواهیم تا مشمول گله های تلخ حق نباشیم که فرمود :

 لم تقولون مالا تفعلون (صف 2)

چرا آنچه را که خود به کار نمی بندید ، به زبان می آورید.

عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس          که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن (حافظ)

 

برف اگر تند و شلاقی ببارد نمی نشیند.برف وقتی می نشیند که نرم و آرام ببارد.حرف هم مثل برف است، یعنی اگر نرم و آرام باشد بر دلها می نشیند،به همین خاطر خداوند به موسی و هارون فرمود

حالا که به سوی فرعون می روید با او نرم سخن بگویید.فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَینًا (طه 44)

 

زغالهای خاموش را در کنار زغالهای روشن می گذارند تا روشن شوند و این یعنی همنشینی اثر دارد.ما هم خاموش و تاریکیم، بیاییم کنار کسانی بنشینیم که روشنند و نورانیتی دارند.یکی از حسرت های اهل دوزخ همین است که می گویند:

کاش با فلانی که تیره و تار بود ننشسته بودیم.

یا وَیلَتِا لَیتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا(فرقان 28).

نازنینی چو تو پاکیزه و پاک نهاد                        بهتر آن است که با مردم بد ننشینی (حافظ)

 

در شب تاریک وقتیکه هیچ روشنایی نیست،می ایستیم و حرکت نمی کنیم.وقتی مطلبی برایت تاریک و مبهم است بایست و هیچ داوری مکن که خداوند فرمود:

 لا تَقفْ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْم .

چیزی که به آن آگاهی نداری دنبال مکن

 

صحرا هیزم های بزرگ را با هیزم های کوچک و ریز روشن می کنند.گناهان بزرگ هم با گناهان کوچک شروع می شوند.به همین خاطر است که قرآن کریم روی گناهان ریز و کوچک حساسیت نشان داده و می گوید:  

اگر به سراغ شر و شرارت بروید هر چند کم و ناچیز نتیجه آن را خواهید دید

وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ  (زلزله – آیه8))

 

وقتی که با پای خود به توپ ضربه می زنی،توپ که ضربه می خورد اوج گرفته و به بالا می رود،اما پا که ضربه می زند به عقب باز می گردد.یادت باشد وقتی که به ظلم ،ناحق و به ناروا به کسی ضربه و لطمه ای آبرویی می زنی،دیر یا زود زمینه رشد او را فراهم کرده،اما خود به عقب رفته و هیچ پیشرفتی نخواهی داشت.این سخن خداست که فرمود :

  اِن اَسأتُم فَلَها یعنی بدی شما به خود شما باز می گردد.

هر دست که دادند همان دست گرفتند                       هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند.